Delta Busting

Het is zaterdag, 16:15 op het moment van schrijven. Net terug van een paar uurtjes zwembad en dat was broodnodig. Want de afgelopen week is er keihard gewerkt om solo te gaan. Helaas (nog) zonder succes.
De check voor de solo is beurtje D11. Toen wij deze week begonnen met D08 zat de druk er dus al meteen goed op. Want er moest absoluut nog veel geleerd worden. Het landen ging nog steeds ronduit slecht maar gelukkig bestaat D08 enkel uit Touch & Go's. En dat betekent; opstijgen, vier bochtjes draaien, baan aanraken en weer vol gas. Zo schieten de landingen wel op! Erg leuk, erg leerzaam maar verschrikkelijk vermoeiend. In ongeveer 1:20 hebben zowel E-J, als ik, 11 landingen p.p. gemaakt. Kijk, dan zijn we dingen aan het leren. Op D09 zijn we weer de practice area ingegaan. Hier weer het een en ander geoefend, zoals een practiced forced landing. Die ging toch niet helemaal lekker...
Bij een practiced forced landing (PFL) trekt de instructeur op een 'onverwacht' (meestal voel je het wel aankomen) moment het gas dicht. En dan is het aan ons om actie te ondernemen. Met zo'n 2500' boven de grond en dus zo'n 25.000' aan glijafstand moeten we het een en ander doen. Checklisten afwerken, may-day calls uitgeven, de motor uitzetten (wat we natuurlijk niet echt doen, maar wel simuleren) en uiteraard een geschikte plek vinden om te landen. Laat nou net dat laatste redelijk cruciaal zijn en ook net het onderdeel waar ik mijn grootste fout op maakte. Op het moment dat het gas werd dichtgetrokken begon ik met om me heen te kijken op zoek naar een geschikte plek; een open veld, een weg of wat dan ook. Als er maar geen electriciteitspalen in de buurt staan of cactussen. Een ruzie met een cactus schijnt het vliegtuig te verliezen... Ik had een, voor mijn gevoel, prachtige weg uitgekozen die ik nog aanwees voor mijn instructeur. Die vond het allemaal wel best; wij horen de kist te vliegen en als we een fout maken dan mag dat voorlopig nog. Tijdens mijn daling begon mijn instructeur echter wel steeds meer twijfels te krijgen over de door mij gekozen plek. Hij kon het niet vinden. Ik vertelde hem dat ik er nog steeds naar toe ging en hij vertrouwde mij. Zo'n 700 ft boven de grond keek hij mij aan en vraagt me:
Eggeling: ''Are you sure you're going to land on that railroad?''
Ernst: ''Uhmmm, is thát a railroad?''
Eggeling: ''Yes it is Ernst''
Ernst: ''Shit...''
Eggeling: ''Ok, no problem. Go around''
En daar gingen we weer, vol gas omhoog en in ieder geval een wijze les rijker. Neem geen sporen waar kabels boven hangen. Dat gaat fout...
D10 begonnen we op donderdag, ik vooral met enige twijfel. D1o zou weer alleen maar T&G's zijn en laat dat nou niet mijn sterkste punt zijn. Maar, wonderen bestaan echt, ik zag het licht en het ging nog wonderbaarlijk goed. De landingen waren niet allemaal even mooi en de champagne van de eerste klas is absoluut het glas uit gegaan maar ze waren allemaal veilig en dat is het belangrijkste. Met andere woorden; vol goede moed naar D11! Helaas kon E-J niet vliegen door ziekte...
Vrijdag was een prachtige dag om te vliegen. Kalme wind, rustige lucht en niet druk in het circuit. Ideaal dus om een check te doen. Na een korte oral (een soort van mondeling waarin ons van alles gevraagd kan worden, van symbolen op de kaart of het tekenen van een fuel system tot de minimale tijd die tussen ons laatste biertje en het begin van onze vlucht moet zitten (voor de geinteresseerden; 12 uur)) gingen we de lucht in en het ging erg lekker. Alles ging goed, de hele procedure voor de PFL ging als een rolletje, het veld was goed alleen de landing was iets te hoog. Maar dat is slechts een kwestie van ervaring vertelde de examinator mij al. Vervolgens gingen we terug naar Falcon. En dat is de nekslag geweest voor mijn check. Voor ik mijn verhaal vervolg, even een klein lesje 'airspaces in the USA'.
Om ieder vliegveld zit een airspace; een denkbeeldige cylinder of doos waar het betreffende veld controle over heeft. Met andere woorden; zij bepalen wie er in mag en wie wat doet. Er zijn verschillende soorten airspaces met ieder hun eigen regels. Om Falcon Field heen zit zogeheten Delta Airspace. Belangrijkste regel; niet naar binnen vliegen, mits er twee richtingsverkeer radio contact is. Zolang de toren geen antwoord geeft op onze oproepen mogen wij hun airspace niet in. Doen we dat wel, dan heet dit een Airspace Bust en worden we op het matje geroepen bij de FAA (de Federal Aviation Authority. Een soort IVW maar dan strenger, zoals we van de USA gewend zijn). Tot zover het lesje 'airspaces in the USA'.
We waren op onze weg terug naar Falcon. De checklisten waren gedaan, de crewbriefing was gegeven en we waren helemaal klaar om class Delta in te vliegen voor wat T&G's. Ik maak mijn call aan Falcon Tower:
''Falcon Tower, Archer 4177L overhead Fountain Hills with information M, for some touch and go's.''
Helaas, geen respons en dus geen toegang tot class Delta! De toren is vaak erg druk en nu ook. Ze waren constant bezig klaringen te geven voor landend en vertrekkend verkeer en dat heeft natuurlijk even voorrang. Ondertussen zette ik mijn koers naar Falcon door. Vlak voor ik nog een oproep wou geven die ik eigenlijk meteen wou laten volgen door een 360 graden bocht, hing ik al in mijn gordels omdat de examinator de controls in zijn handen had en het vliegtuig in een bocht gooide. Naar mijn mening absoluut niet nodig, omdat we nog niet gevaarlijk dichtbij waren maar helaas was hij het daar niet mee eens. Even later kregen we eindelijk toegang en hebben we gewoon onze touch and go's gemaakt, die allemaal best redelijk gingen.
Helaas vond de examinator mijn bijna-bust zo ernstig dat hij heeft besloten mij een partial te geven. Met andere woorden; ik zal een Dx krijgen (een extra beurtje) gevolgd door een re-check op alleen die groep waarin ik heb gefaald. Dat betekend dat ik volgende week (ik heb mijn Dx vanmorgen gevlogen) mijn re-check zal doen en waarschijnlijk class Delta alleen even uit zal vliegen, opnieuw naar binnen en dan een paar touch en go's zal doen. In principe dus geen probleem en als ik deze haal, kan ik dinsdag eindelijk helemaal alleen die kist in. Geweldig! Dan wordt het vliegen pas écht leuk.
Voor morgen worden er druk plannen gemaakt; óf naar het waterpark in Phoenix, óf naar een groot meer hier dichtij met een stel jetski's. De foto's zullen absoluut volgen. En als er meer infomatie is over mijn solo, zal ik dat ook absoluut laten weten...

Tot hoors!