Verlangen naar de regen

Een week geleden liep ik nog mijn kledingkast in en maakte mij enige zorgen. Mijn blik ging van de enorme stapels kleding, naar de koffers en weer terug. Hoe moet dat in hemelsnaam gaan passen? Wat een spullen verzamel je eigenlijk in vijf maanden. Uiteindelijk bleek dat mijn ruimtelijk inzicht toch wat tekort schoot; het is allemaal mee gegaan naar Nederland, met slechts 8 pond aan overgewicht (E-J, bedankt voor het meenemen van die boeken...)
De laatste paar dagen in de VS waren heerlijk rustig. Uitslapen, roommates helpen met hun de voorbereiding van hun checks en een beetje achter mijn laptop hangen. Volgens de planning had ''in de zon liggen'' daar ook nog tussen moeten staan. Helaas was door iemand besloten dat ik maar alvast moest wennen aan het Nederlandse weer, wat neerkomt op grijze luchten en af en toe een buitje. Maar dan wel weer met 30 graden natuurlijk.
De laatste avond ben ik met een aantal nieuwe 'wings' fantastisch uit eten geweest in Tempe. Zo'n geweldige Japanse toko waar je als voorgerecht de meest heerlijke sushi voorgezet krijgt, die al snel gevolgd wordt door een Japanse chef met gebrekkig accent (''You want flied lice?''), mede te danken aan de grote hoeveelheden Sake die hij al achter zijn kiezen heeft zitten. Amerikanen hebben tijdens het eten de vervelende gewoonte een soort wedstrijdje tafelhangen te spelen; wie kan het verst over de tafel heenhangend eten? Niet in dit restaurant, als je wenkbrauwen je lief zijn. Enorme vuurspektakels en rondvliegende garnalen hielden ons keurig bij de les. Al met al een gezellige avond.
De volgende dag werden we rond 06:00 wakker (uitslapen voor onze begrippen, ook al kregen we die indruk niet na zo'n laatste avond), ons allen (Bas, E-J en ik) realiserende dat het voorlopig de laatste keer is dat we wakker zouden worden in de VS. Wat mij betreft een prima gevoel. De laatste spullen worden ingepakt, we geven allemaal Joost nog even een knuffel en de koffers gaan dicht. Let's go home!
We vlogen met vier man terug naar Amsterdam met een overstap op Minneapolis. Al met al een erg relaxte vlucht gehad. En dan, na zo'n 12 uur reizen komen we aan op dezelfde tijd dat we zo'n 14 uur geleden ons ontbijt naar binnen werkten (nadenkertje...) en werd ik opgewacht door mijn ouders en Laura. Het voelt goed om weer thuis te zijn!

Ondertussen ben ik een klein weekje terug en heb ik alles gekregen waar ik naar verlangde; normaal eten, een gezellige tijd met mijn vriendin en ouders, en regen. Het enige wat nog aan het rijtje ontbreekt zijn kroketten dan wel bitterballen. Die komen vanzelf nog wel een keer. Of ik terug verlang naar de VS? Tijdens het uploaden van de foto's (te vinden op de gebruikelijke plek, via de bekende fotolink rechts van dit bericht) moest ik toch wel even terug denken aan de geweldige tijd die we in de VS hebben gehad. Mijn gedachten zullen absoluut nog regelmatig terug gaan, maar ik denk dat het vooruitzicht van de Baron deze 'heimwee' snel zal overspoelen. 20 juli begin ik met de grondschool. Gedurende een tot twee weken worden wij weer omgeschoold naar Europese regels en leren we de basisprincipes van het vliegen met twee motoren. Daarna een paar weken op de FNPT II sim en daarna weer echt vliegen! Veel te veel power, prachtige systemen en hard werken.

Daar blijf ik wel weer voor in Nederland...