Ja hoor, wederom een lang weekend vrij en daar moeten we gebruik van maken.
Komend weekend zal ik wederom in LA zitten, maar nu in de stad zelf. Lekker een weekendje stappen, de stad verkennen en naar een waterpark. Na het weekend zullen de foto's op de gebruikelijke plek te vinden zijn!
zaterdag 23 mei 2009
woensdag 20 mei 2009
Holdings & interceptions: check!
Eindelijk, na vier dagen stil te hebben gestaan kon ik vandaag mijn D07 vliegen, de module evaluatie voor voor mij holdings en intercepties. Het was warm, erg bumpy en de onweerswolken kwamen steeds dichterbij maar in overleg met mijn instructeur toch besloten om te gaan. Wat is dat toch allemaal mooi om van boven te zien. Mijn instructeur liet me even naar buiten kijken, naar de regenbuien boven Coolidge en hoe Casa Grande in een grote duststorm was verdwenen. Daarna was het al weer over met de pret en mochten de oogjes zich weer bezig houden met de instrumenten, waarbij de hoogtemeter al weer een flinke stijging aan het aangeven was... Waar komt al deze ellende vandaan? Lang leven global warming. De temperaturen in Arizona zijn alle records aan het breken; het is zelden zo warm rond deze tijd van het jaar. De moessons die normaal in juli/augustus pas komen staan nu te trappelen om ons te teisteren met onweer en regen. Veel regen... Dit voor ons relatief nieuwe fenomeen hebben we de afgelopen drie dagen weer genoeg om ons heen gehad. Gelukkig altijd alleen in de namiddag, na een uurtje of 15:00. Temperaturen van 40 graden celsius zijn ondertussen meer dan normaal om 15:00-16:00. Zelfs 's avonds is het hier nog zo'n 25 graden. Erg wam dus.
Maar goed, ik raak van mijn koers af (vaktermen...); mijn 'check' ging goed en die heb ik dan ook overal gehaald met Standard, met een S+ (dus beter standaard) op mijn Holding Procedures, Holding Interceptions en Limited Panel. Vooral met de eerste twee was ik erg tevreden omdat dat een bijna het grootste onderdeel was van deze hele module! Tijdens het Limited Panel vliegen bedekt de instructeur een aantal instrumenten die tegelijk uit zouden kunnen vallen waardoor ik dus aan de hand van andere instrumenten mijn hoogte en koers moet houden. Het magnetisch kompas wat we dan gebruiken is tijdens bochten uitermate inaccuraat en dus moeten we onze bochten timen. IFR betekent eigenlijk gewoon heel veel rekenen; intercepties, bochten bij Limited Panel, enzovoort. Maar goed, dit eerste hoofdstuk zit er dus op en er is weer een klein stapje richting Nederland gezet. Ondertussen gaan de eerste van onze eerste groep al naar huis. Zij hebben hun wings (wat zijn ze mooi!) gekregen en stappen lekker in het vliegtuig naar Nederland, waar zij de komende drie weken waarschijnlijk met dikke truien rond lopen omdat zij het zo koud vinden. Heren, mochten jullie dit lezen; veel plezier, geniet van jullie vrije, stressloze tijd!
Het volgende hoofdstuk zal bestaan uit approaches en een nacht solo. Zoals wij vandaag slecht weer hadden is het in veel plekken op de wereld elke dag. Daarom moeten wij leren hoe wij aan de hand van radiobakens netjes voor de baan uitkomen en tot hoogtes van zo'n 200 ft boven de grond nog steeds met weinig of geen zicht door kunnen vliegen. Deze module zal, inclusief modulecheck 9 vluchtjes in beslag nemen. D13 is de nacht solo. Dus helemaal alleen, circuitjes vliegen op Falcon Field. Ik heb er absoluut zin in... Morgen eerst weer de sim in om alles rustig te oefenen met de oh zo heilige pauzeknop. Als ik iets niet snap is het een kwestie van het knopje indrukken, rustig alles doornemen en daarna weer door.
Ik heb overigens ook vernomen dat velen mijn blog lezen maar niet weten hoe ze moeten reageren. Voor jullie dus even een klein stappenplan: ''Reageren op blogspot.com voor Dummies''
- Onder ieder bericht staan klein, in het blauw geschreven: ''X reacties'' Klik hier op en er komt een wit scherm tevoorschijn waar je je reactie in kan typen.
- Als je klaar bent met typen, moet je bij ''Reageer als'' even ''Naam/URL'' selecteren. Typ hier gewoon je eigen naam, bijvoorbeeld Ernst, het liefst met achternaam, dan weet ik zeker wie het is.
- Als alles staat zoals je het wilt hebben druk je op 'Reactie plaatsen'. Als je dit doet komt er een code tevoorschijn die je even over moet typen. Soms is de code echt onleesbaar. Typ dan gewoon iets in, druk op enter en als het niet goed is krijg je een nieuwe code. Dit alles zorgt ervoor dat ik niet doodgespammed wordt met reacties.
Veel succes! Als er problemen zijn kunnen reacties natuurlijk ook altijd gemailed worden naar elpontier88@hotmail.com
Tot hoors!
Maar goed, ik raak van mijn koers af (vaktermen...); mijn 'check' ging goed en die heb ik dan ook overal gehaald met Standard, met een S+ (dus beter standaard) op mijn Holding Procedures, Holding Interceptions en Limited Panel. Vooral met de eerste twee was ik erg tevreden omdat dat een bijna het grootste onderdeel was van deze hele module! Tijdens het Limited Panel vliegen bedekt de instructeur een aantal instrumenten die tegelijk uit zouden kunnen vallen waardoor ik dus aan de hand van andere instrumenten mijn hoogte en koers moet houden. Het magnetisch kompas wat we dan gebruiken is tijdens bochten uitermate inaccuraat en dus moeten we onze bochten timen. IFR betekent eigenlijk gewoon heel veel rekenen; intercepties, bochten bij Limited Panel, enzovoort. Maar goed, dit eerste hoofdstuk zit er dus op en er is weer een klein stapje richting Nederland gezet. Ondertussen gaan de eerste van onze eerste groep al naar huis. Zij hebben hun wings (wat zijn ze mooi!) gekregen en stappen lekker in het vliegtuig naar Nederland, waar zij de komende drie weken waarschijnlijk met dikke truien rond lopen omdat zij het zo koud vinden. Heren, mochten jullie dit lezen; veel plezier, geniet van jullie vrije, stressloze tijd!
Het volgende hoofdstuk zal bestaan uit approaches en een nacht solo. Zoals wij vandaag slecht weer hadden is het in veel plekken op de wereld elke dag. Daarom moeten wij leren hoe wij aan de hand van radiobakens netjes voor de baan uitkomen en tot hoogtes van zo'n 200 ft boven de grond nog steeds met weinig of geen zicht door kunnen vliegen. Deze module zal, inclusief modulecheck 9 vluchtjes in beslag nemen. D13 is de nacht solo. Dus helemaal alleen, circuitjes vliegen op Falcon Field. Ik heb er absoluut zin in... Morgen eerst weer de sim in om alles rustig te oefenen met de oh zo heilige pauzeknop. Als ik iets niet snap is het een kwestie van het knopje indrukken, rustig alles doornemen en daarna weer door.
Ik heb overigens ook vernomen dat velen mijn blog lezen maar niet weten hoe ze moeten reageren. Voor jullie dus even een klein stappenplan: ''Reageren op blogspot.com voor Dummies''
- Onder ieder bericht staan klein, in het blauw geschreven: ''X reacties'' Klik hier op en er komt een wit scherm tevoorschijn waar je je reactie in kan typen.
- Als je klaar bent met typen, moet je bij ''Reageer als'' even ''Naam/URL'' selecteren. Typ hier gewoon je eigen naam, bijvoorbeeld Ernst, het liefst met achternaam, dan weet ik zeker wie het is.
- Als alles staat zoals je het wilt hebben druk je op 'Reactie plaatsen'. Als je dit doet komt er een code tevoorschijn die je even over moet typen. Soms is de code echt onleesbaar. Typ dan gewoon iets in, druk op enter en als het niet goed is krijg je een nieuwe code. Dit alles zorgt ervoor dat ik niet doodgespammed wordt met reacties.
Veel succes! Als er problemen zijn kunnen reacties natuurlijk ook altijd gemailed worden naar elpontier88@hotmail.com
Tot hoors!
zondag 10 mei 2009
Six Flags Magic Mountain; een verslag
Het is 17:00 in het zonnige Arizona. Met een cola'tje en een boekje zit ik aan het zwembad te genieten van de avond zon. Er zijn klasgenoten met plannen om naar San Diego te gaan. Velen van ons hebben het weekend vrij en in San Diego zal dit weekend de Red Bull Air Race zijn. Ik wil ook wel mee, maar er speelt nog een ander klein plannetje in mijn hoofd. Six Flags Magic Mountain; de natte droom van iedere rollercoaster fan. Het idee had ik al eens voorgelegd aan een aantal andere studenten hier die het op zich toen ook ook wel vet vonden. Maar nu, terwijl ik aan mijn volgende cola begon, stapte Bas op mij af. ''Ernst... zin om naar Magic Mountain te gaan? Vandaag heen, morgen terug?'' Even moest het doordringen, maar nog geen vijf minuten later liepen wij met ons derde slachtoffer Alexander naar huis om alles te regelen. Hotel, kaartjes en een parkeerplek (afzetters daar) werden online geboekt, tassen werden ingepakt en de auto werd nog even aan een laatste inspectie onderworpen. Eerst even tanken, langs de McDonalds voor voedsel, muziekje aan en... op weg!
De rit richting Los Angeles (Magic Mountain ligt net ten noorden van LA) zal 6,5 uur gaan duren en de routebeschrijving geeft slechts 9 stappen. Niet zo gek als een daar van ''continue on the I-10 for 370 miles'' zegt. Om 19:30 rijden wij weg en om 02:00 kwamen wij helemaal gebroken aan in ons hotel. Slechts 9 uur daarna stonden wij op de parkeerplaats van Six Flags terwijl onze ingewanden zich voorbereiden op een heftige ervaring.
Na kort overleg besloten wij te beginnen met de X2, de heftigste achtbaan die Magic Mountain te bieden heeft.
We hebben 2,5 uur in de rij gestaan voor deze vader der achtbanen. De X2 is uniek omdat de stoelen ook nog eens vrij voor- en achterover elkaar kunnen handelen. Het effect is dat je tijdens de rit volledig de weg kwijt raakt en niet meer weet wat boven en onder is. De stoelen staan overigens buiten de rails, dus je kijkt niet tegen de rails aan als je in het midden zit. Absoluut de meest bizarre achtbaan tot nu toe waar ik ooit in hebt gezeten.
Van de lange wachttijd werden wij echter niet heel hoopvol. We konden nog maximaal zo'n 10 uur in het park blijven en met deze tijden zouden we slechts zo'n 4-5 achtbanen kunnen doen. Daar zijn we niet voor gekomen! Gelukkig heeft een of ander commercieel mastermind een geniale ontdekking gedaan; mensen extra laten betalen om minder in de rij te staan! Aangezien wij hier niet heel veel vaker zullen komen besloten wij dit toppunt van afzetterij aan te schaffen. En voila, tien minuten later en een instructie DVD later hebben wij de 'flash-pass' aan onze broek hangen:
Deze over-sized tamagochi (wie kent hem nog?) gaf ons de mogelijkheid om te reserveren voor achtbanen. Het apparaat had een lijstje van alle achtbanen met een geschatte wachttijd, bijvoorbeeld 2 uur. Wij konden dan over twee uur reserveren bij die achtbaan en ondertussen in de rij gaan staan voor een andere. Daarnaast kan je dus zelf ook wel inschatten waar je minder lang hoeft te wachten. Dus hanteerden wij ongeveer de volgende tactiek; eerst kijken waar de rij kort was, daar in de rij gaan staan en dan reserveren voor een achtbaan met een wachttijd van 2 uur. Het werkte prima en zo hebben wij alle achtbanen kunnen doen die we wilden. Hier even een kleine beschrijving van de leukste. X2 heb ik natuurlijk al gehad...
Tatsu
Onze persoonlijke favoriet. Als je bent gaan zitten in deze achtbaan, wordt je naar voren gekanteld waardoor je dus eigenlijk aan de rails hangt. Je 'vliegt' dus eigenlijk de achtbaan door, in plaats van te zitten. Een heerlijke ervaring, vooral voor piloten-in-spe als wij...
Scream
Dit was absoluut een van de beste achtbanen. Zit erg relaxed, goede g-krachten en enorme snelheden. Zeker een aanrader!
Riddler's Revenge
Ondertussen zijn we al liggend, zittend en kantelend door achtbanen gegaan. Amerikanen moeten alles natuurlijk een stapje gekker doen dus blijven we staan in deze achtbaan. Wederom een unieke ervaring omdat de g-krachten helemaal doortrekken naar je enkels en kuiten, erg bizar weer. Ook absoluut weer een geweldige achtbaan.
Verder zijn er nog de Superman The Escape (acceleratie naar 160km/u binnen 7 seconden), Batman The Ride (hangend, vergelijkbaar met de El Condor in Walibi), Viper (7 keer over de kop) en Goliath (zo'n 80 meter bijna recht naar beneden met 85mph)
Al met al was het een absoluut unieke en geweldige ervaring. Voor iedereen die hier nog naar toe gaat ooit; koop een flash pass! Het kost je zo'n $35,00 pp (minder als je met meer tegelijk koopt) maar je krijgt absoluut waar voor je geld. Om 22:00 reden wij weer van het terrein af en na een rit van 6 uur, lag ik om 04:00 weer heerlijk in mijn bedje, nagenietend van de extremiteiten van de afgelopen dag.
Vanaf overmorgen moet er weer hard gewerkt worden...
P.S. Voor meer foto's, zie ook mijn fotoalbum rechts en voor de filmpjes moeten jullie even naar http://ernst-p.hyves.nl/album/7044678/Iedereen/4jgDT0C0/
De rit richting Los Angeles (Magic Mountain ligt net ten noorden van LA) zal 6,5 uur gaan duren en de routebeschrijving geeft slechts 9 stappen. Niet zo gek als een daar van ''continue on the I-10 for 370 miles'' zegt. Om 19:30 rijden wij weg en om 02:00 kwamen wij helemaal gebroken aan in ons hotel. Slechts 9 uur daarna stonden wij op de parkeerplaats van Six Flags terwijl onze ingewanden zich voorbereiden op een heftige ervaring.
Na kort overleg besloten wij te beginnen met de X2, de heftigste achtbaan die Magic Mountain te bieden heeft.
We hebben 2,5 uur in de rij gestaan voor deze vader der achtbanen. De X2 is uniek omdat de stoelen ook nog eens vrij voor- en achterover elkaar kunnen handelen. Het effect is dat je tijdens de rit volledig de weg kwijt raakt en niet meer weet wat boven en onder is. De stoelen staan overigens buiten de rails, dus je kijkt niet tegen de rails aan als je in het midden zit. Absoluut de meest bizarre achtbaan tot nu toe waar ik ooit in hebt gezeten.
Van de lange wachttijd werden wij echter niet heel hoopvol. We konden nog maximaal zo'n 10 uur in het park blijven en met deze tijden zouden we slechts zo'n 4-5 achtbanen kunnen doen. Daar zijn we niet voor gekomen! Gelukkig heeft een of ander commercieel mastermind een geniale ontdekking gedaan; mensen extra laten betalen om minder in de rij te staan! Aangezien wij hier niet heel veel vaker zullen komen besloten wij dit toppunt van afzetterij aan te schaffen. En voila, tien minuten later en een instructie DVD later hebben wij de 'flash-pass' aan onze broek hangen:
Deze over-sized tamagochi (wie kent hem nog?) gaf ons de mogelijkheid om te reserveren voor achtbanen. Het apparaat had een lijstje van alle achtbanen met een geschatte wachttijd, bijvoorbeeld 2 uur. Wij konden dan over twee uur reserveren bij die achtbaan en ondertussen in de rij gaan staan voor een andere. Daarnaast kan je dus zelf ook wel inschatten waar je minder lang hoeft te wachten. Dus hanteerden wij ongeveer de volgende tactiek; eerst kijken waar de rij kort was, daar in de rij gaan staan en dan reserveren voor een achtbaan met een wachttijd van 2 uur. Het werkte prima en zo hebben wij alle achtbanen kunnen doen die we wilden. Hier even een kleine beschrijving van de leukste. X2 heb ik natuurlijk al gehad...
Tatsu
Onze persoonlijke favoriet. Als je bent gaan zitten in deze achtbaan, wordt je naar voren gekanteld waardoor je dus eigenlijk aan de rails hangt. Je 'vliegt' dus eigenlijk de achtbaan door, in plaats van te zitten. Een heerlijke ervaring, vooral voor piloten-in-spe als wij...
Scream
Dit was absoluut een van de beste achtbanen. Zit erg relaxed, goede g-krachten en enorme snelheden. Zeker een aanrader!
Riddler's Revenge
Ondertussen zijn we al liggend, zittend en kantelend door achtbanen gegaan. Amerikanen moeten alles natuurlijk een stapje gekker doen dus blijven we staan in deze achtbaan. Wederom een unieke ervaring omdat de g-krachten helemaal doortrekken naar je enkels en kuiten, erg bizar weer. Ook absoluut weer een geweldige achtbaan.
Verder zijn er nog de Superman The Escape (acceleratie naar 160km/u binnen 7 seconden), Batman The Ride (hangend, vergelijkbaar met de El Condor in Walibi), Viper (7 keer over de kop) en Goliath (zo'n 80 meter bijna recht naar beneden met 85mph)
Al met al was het een absoluut unieke en geweldige ervaring. Voor iedereen die hier nog naar toe gaat ooit; koop een flash pass! Het kost je zo'n $35,00 pp (minder als je met meer tegelijk koopt) maar je krijgt absoluut waar voor je geld. Om 22:00 reden wij weer van het terrein af en na een rit van 6 uur, lag ik om 04:00 weer heerlijk in mijn bedje, nagenietend van de extremiteiten van de afgelopen dag.
Vanaf overmorgen moet er weer hard gewerkt worden...
P.S. Voor meer foto's, zie ook mijn fotoalbum rechts en voor de filmpjes moeten jullie even naar http://ernst-p.hyves.nl/album/7044678/Iedereen/4jgDT0C0/
zaterdag 9 mei 2009
Out of office...
Wat doe je als je een lang weekend vrij hebt en het buiten 35 graden is? Aan het zwembad liggen? In de airco binnen boekjes lezen? Of de hele dag maar gewoon een beetje bierzuipen, lachend naar de mensen dit dat (officieel...) niet mogen omdat zij nog geen 21 zijn?
Nee, geen van dat alles. Je bedenkt aan het zwembad met twee vrienden dat je eigenlijk wel zin hebt om naar Six Flags Magic Mountain te gaan de volgende dag. Dus loop je naar huis, boek je een hotel, koop je drie kaartjes en stap je in de auto voor een 6,5 uur durende reis door een oneindige leegheid. De routebeschrijving van hier naar ons hotel (650 mijl) neemt slechts 11 stappen in beslag. Niet gek, als je er stukken van ''continue on the I-10 for 370 miles'' op hebt staan.
Ik ben dus even een weekendje 'out of office'. Daarna een verslag met foto's van een paar angstige gezichten...
Nee, geen van dat alles. Je bedenkt aan het zwembad met twee vrienden dat je eigenlijk wel zin hebt om naar Six Flags Magic Mountain te gaan de volgende dag. Dus loop je naar huis, boek je een hotel, koop je drie kaartjes en stap je in de auto voor een 6,5 uur durende reis door een oneindige leegheid. De routebeschrijving van hier naar ons hotel (650 mijl) neemt slechts 11 stappen in beslag. Niet gek, als je er stukken van ''continue on the I-10 for 370 miles'' op hebt staan.
Ik ben dus even een weekendje 'out of office'. Daarna een verslag met foto's van een paar angstige gezichten...
donderdag 7 mei 2009
Multi-crew IFR vliegen op de Arrow
Zo, de eerste paar beurtjes zitten er al weer op. Tegenwoordig vlieg op multi-crew IFR op de Arrow. Een paar termen die ik eerst even zal uitleggen.
Multi-crew: Dit betekent dat ik nu vlieg met iemand anders, in crewverband dus. Mijn instructeur zit naast me en doet de dingen die ik tegen hem zeg. Wel alles volgens procedures natuurlijk dus als ik tegen hem zeg dat hij maar lekker moet gaan vliegen de rest van de vlucht zal ik absoluut enige weerstand ervaren. Hij doet de communicatie, bepaalde checklisten en in principe is de rechterkant van de cockpit van 'hem'. Hij zet de flaps, hij zet het landingsgestel naar beneden of omhoog enzovoort. Aan de ene kant is dit makkelijk. Aan de andere kant ook erg vervelend. Ik moet nu opeens voor twee mensen denken. En terwijl deze man alles 100x beter weet, moet ik hem toch alles voorkauwen. Hij zal het allemaal wel mooi vinden denk ik...
IFR: IFR vliegen betekent enkel op instrumenten vliegen. Ik krijg krijg geweldig mooie oogkleppen op zodra ik take-off ben gegaan en vanaf dat moment is mijn instructeur verantwoordelijk om ons uit de buurt van andere toestellen te houden. Hij zegt dan waar ik heen moet sturen. Aan het einde van de vlucht (hij doet nog steeds de communicatie met de toren enzo) zorgt hij ervoor dat ik in de buurt van de baan kom, mag ik mijn oogkleppen af doen en doe ik de landing visueel. Alle tijd er tussenin heb ik enkel naar metertjes zitten staren en de kleinste afwijking moet ik wat mee doen. Na anderhalf uur vliegen begin ik redelijk dubbel te zien en ben ik blij dat we weer op de grond staan.
Arrow: Dit had ik als een uitgelegd volgens mij. Iets nieuwe vliegtuig met intrekbaar landingsgestel enzovoort. Een uitermate plezierig toestel om te vliegen. Veel stabieler dan de Archer dus tijdens de vlucht hoef ik een stuk minder hard te vechten om gewoon hoogte te houden. Ook de landingen gaan een stuk fijner met dit toestel. Al met al een plezier om in te vliegen...
Op de Archer vloog ik enkel VFR. Nu zal ik de rest van mijn tijd naar binnen kijken om IFR te vliegen. Tijdens IFR zal ik een aantal belangrijke dingen leren:
Intercepties: Om het vliegen makkelijker te maken voor iedereen staan er op de grond radiobakens die signalen uitzenden. Deze signalen kunnen wij opvangen en zij vertellen ons waar wij zijn in relatie tot het baken. Denk aan een kompasroos met 360 graden. Iedere graad is dan in principe een lijn die wordt uitgezonden in 'oneindigheid'. Wij leren dan om bijvoorbeeld van radiaal 050 naar radiaal 310 te vliegen. Hier zijn bepaalde procedures voor om deze radiaal te 'onderscheppen' ofwel een interceptie te maken. De procedures zijn vrij uitgebreid en zal ik hier ook verder niet uitleggen. Er komt in ieder geval een hele hoop ruimtelijk inzicht bij kijken.
Holdings: Grote kisten die op Schiphol willen landen moeten soms lang wachten voor zij mogen landen. Zij worden dan in een zogeheten holding gezet. Dit is een elliptische vorm waarin zij blijven vliegen tot zij hun approach mogen maken. Deze holdings worden ook weer gevlogen aan de hand van radiobakens en daar oefenen we nu dus ook al op. Misschien een beetje overdreven om dit met een Arrow te doen, maar we moeten het nou eenmaal leren.
Approaches: Met de Archer vlogen wij gewoon op zicht op de baan af en konden we door naar buiten te kijken precies bepalen hoe we aan moesten komen. Tegenwoordig op de Arrow kijken we niet meer naar buiten, dus moeten we iets anders verzinnen. Ook hier komen de radiobakens weer van pas. Hier kunnen we heel veel verschillende soorten bakens gebruiken (sommigen begeleiden ons recht naar de baan, bij anderen moeten we naar een afstand op een radiaal vliegen om goed uit te komen) om voor de baan te komen.
Al met al; er moet nog veel geleerd worden! In totaal vliegen we 29 beurtjes op de Arrow en 8 beurtjes op de sim die allemaal een beetje door elkaar heen gevlogen worden. Ik ben wel al voorzichtig aan het aftellen, zo langzamerhand ben ik toch een beetje aan het verlangen naar een simpel stuk kaas en een lekkere boterham met hagelslag met de Volkskrant zaterdag editie...
Multi-crew: Dit betekent dat ik nu vlieg met iemand anders, in crewverband dus. Mijn instructeur zit naast me en doet de dingen die ik tegen hem zeg. Wel alles volgens procedures natuurlijk dus als ik tegen hem zeg dat hij maar lekker moet gaan vliegen de rest van de vlucht zal ik absoluut enige weerstand ervaren. Hij doet de communicatie, bepaalde checklisten en in principe is de rechterkant van de cockpit van 'hem'. Hij zet de flaps, hij zet het landingsgestel naar beneden of omhoog enzovoort. Aan de ene kant is dit makkelijk. Aan de andere kant ook erg vervelend. Ik moet nu opeens voor twee mensen denken. En terwijl deze man alles 100x beter weet, moet ik hem toch alles voorkauwen. Hij zal het allemaal wel mooi vinden denk ik...
IFR: IFR vliegen betekent enkel op instrumenten vliegen. Ik krijg krijg geweldig mooie oogkleppen op zodra ik take-off ben gegaan en vanaf dat moment is mijn instructeur verantwoordelijk om ons uit de buurt van andere toestellen te houden. Hij zegt dan waar ik heen moet sturen. Aan het einde van de vlucht (hij doet nog steeds de communicatie met de toren enzo) zorgt hij ervoor dat ik in de buurt van de baan kom, mag ik mijn oogkleppen af doen en doe ik de landing visueel. Alle tijd er tussenin heb ik enkel naar metertjes zitten staren en de kleinste afwijking moet ik wat mee doen. Na anderhalf uur vliegen begin ik redelijk dubbel te zien en ben ik blij dat we weer op de grond staan.
Arrow: Dit had ik als een uitgelegd volgens mij. Iets nieuwe vliegtuig met intrekbaar landingsgestel enzovoort. Een uitermate plezierig toestel om te vliegen. Veel stabieler dan de Archer dus tijdens de vlucht hoef ik een stuk minder hard te vechten om gewoon hoogte te houden. Ook de landingen gaan een stuk fijner met dit toestel. Al met al een plezier om in te vliegen...
Op de Archer vloog ik enkel VFR. Nu zal ik de rest van mijn tijd naar binnen kijken om IFR te vliegen. Tijdens IFR zal ik een aantal belangrijke dingen leren:
Intercepties: Om het vliegen makkelijker te maken voor iedereen staan er op de grond radiobakens die signalen uitzenden. Deze signalen kunnen wij opvangen en zij vertellen ons waar wij zijn in relatie tot het baken. Denk aan een kompasroos met 360 graden. Iedere graad is dan in principe een lijn die wordt uitgezonden in 'oneindigheid'. Wij leren dan om bijvoorbeeld van radiaal 050 naar radiaal 310 te vliegen. Hier zijn bepaalde procedures voor om deze radiaal te 'onderscheppen' ofwel een interceptie te maken. De procedures zijn vrij uitgebreid en zal ik hier ook verder niet uitleggen. Er komt in ieder geval een hele hoop ruimtelijk inzicht bij kijken.
Holdings: Grote kisten die op Schiphol willen landen moeten soms lang wachten voor zij mogen landen. Zij worden dan in een zogeheten holding gezet. Dit is een elliptische vorm waarin zij blijven vliegen tot zij hun approach mogen maken. Deze holdings worden ook weer gevlogen aan de hand van radiobakens en daar oefenen we nu dus ook al op. Misschien een beetje overdreven om dit met een Arrow te doen, maar we moeten het nou eenmaal leren.
Approaches: Met de Archer vlogen wij gewoon op zicht op de baan af en konden we door naar buiten te kijken precies bepalen hoe we aan moesten komen. Tegenwoordig op de Arrow kijken we niet meer naar buiten, dus moeten we iets anders verzinnen. Ook hier komen de radiobakens weer van pas. Hier kunnen we heel veel verschillende soorten bakens gebruiken (sommigen begeleiden ons recht naar de baan, bij anderen moeten we naar een afstand op een radiaal vliegen om goed uit te komen) om voor de baan te komen.
Al met al; er moet nog veel geleerd worden! In totaal vliegen we 29 beurtjes op de Arrow en 8 beurtjes op de sim die allemaal een beetje door elkaar heen gevlogen worden. Ik ben wel al voorzichtig aan het aftellen, zo langzamerhand ben ik toch een beetje aan het verlangen naar een simpel stuk kaas en een lekkere boterham met hagelslag met de Volkskrant zaterdag editie...
Abonneren op:
Posts (Atom)
