Navigation: Check!

Navigatie. Zeven vluchten lang op 3-4km hoogte rond vliegen. Over de bergen, door de wolken, langs de kust. Ja, met een Arrow kom je nog eens ergens... En ook dit hoofdstuk is bij deze afgesloten. Een mooi moment om eens even te kijken hoe dat nou werkt, dat navigeren.
Ik heb een tijdje geleden al de vergelijking getrokken met navigeren te voet of met de auto. Het eerste en misschien wel belangrijkste van de hele navigatie is de bestemming; Waar wil ik naar toe? Aangezien we IFR vliegen moeten we naar een veld dat instrument approaches heeft. We moeten er dus naar toe kunnen vliegen door middel van een radio baken. Dit is bijvoorbeeld een ILS, die door middel van een instrument ons precies vertelt of we naar links, rechts, boven of onder moeten tijdens onze nadering. Zo'n 200ft boven de baan kijken we naar buiten en dan ligt de baan inderdaad precies voor ons, en zitten wij precies goed op onze hoogte (er van uit gaande dat we de ILS goed hebben gevlogen). Hier in de Phoenix region zijn er niet heel veel van dat soort velden. Populaire keuzes zijn Tucson, Yuma, Blythe en Ryan. Vervolgens pak ik mijn kaart erbij en ga ik mijn route bepalen. Op deze kaart staan alle verschillende routes tussen radiobakens en daar kies ik de meest directe/makkelijke/beste/snelste route uit. Aan de hand van deze route kunnen we een navlog maken, wat we bij ons houden tijdens de vlucht en waarin we precies berekenen hoeveel brandstof we gebruiken en hoeveel tijd het allemaal gaat kosten. Niet ingewikkeld maar het kost helaas wel veel tijd omdat we ook rekening moeten houden met winden enzo. Ten slotte zoeken we alle informatie op over het veld waar we heen gaan en dan hebben we ongeveer alle voorbereiding wel gedaan.
Best wel wat werk, ook al lijkt het zo niet veel. Ga er maar van uit dat 50% van onze werkelijke vliegtijd, de dag ervoor aan voorbereiding wordt besteed. Dus, bij een vlucht van twee uur, zijn we minimaal een uur bezig met plannen en voorbereiden.
En dan kijk je op het rooster en zie je jezelf opeens voor vier vluchten back to back met je crewmaat staan (in totaal dus 8 uur vliegtijd samen). Kijk, dat biedt mogelijkheden. Bestemming: Carlsbad, onder de rook van San Diego. De heenweg bracht ons vanaf Falcon, naar Blythe (even tanken) door naar Carlsbad. We vliegen tijdens dit soort vluchten meestal op 10.000ft, waar het erg goed is, maar gelukkig niet erg turbulent. Op Blythe wisselden EJ en ik van plek en kon ik plaatsnemen in de linkerstoel om de vlucht voort te zetten naar Carlsbad. Onderweg door de wolken en door de regen gevlogen. Kijk, dan begrijp je waarom we leren om te vliegen op onze instrumenten. Je hebt namelijk geen idee waar je bent of wat je doet. En als je naar je gevoel gaat luisteren, is het vluchtje heel snel afgelopen helaas... Goed naar binnen kijken dus en op blijven letten of alles nog wel staat zoals ik het wil hebben. Gelukkig ging het allemaal erg goed en toen we eenmaal uit de wolken kwamen, lag San Diego in al zijn glorie voor ons. Met kust en al...
Wat is het toch eigenlijk mooi om zulke vluchten te vliegen. Je bent vier uur bezig, maar dan ben je ook ergens. Een andere staat, andere mensen en vooral; een heel ander klimaat. In San Diego (we zijn nog even de stad ingeweest om wat te eten), was het een zeer aangename 20 graden. Wat is dat heerlijk zeg! De wind door onze haren en de geur van de zee om ons heen. Puur genieten. Wel jammer dat we natuurlijk onze zwembroek niet bij ons hadden en we toch enigszins raar werden aangekeken toen we op het strand liepen, terwijl ieder ander in hun zwembroek danwel bikini stond.
Nadat EJ toch echt even met zijn grote teen de Pacific moest voelen zijn we even wat gaan eten en moesten we dan toch echt terug naar huis... Er was echter wel nog een klein probleem: onze vlucht was 's ochtends al verlaat en nu zouden we absoluut niet meer voor 5 uur op Blythe aankomen. Toch vervelend, aangezien wij wel brandstof nodig hadden, maar het 'tankstation' op Blythe slechts tot 5 uur open is. Maar, geen probleem, dan wordt er gewoon even snel een nieuwe planning gemaakt! Gelukkig waren EJ en ik erg bekend met de route Yuma-Falcon, dus hier waren we niet veel tijd aan kwijt. Ook het gedeelte Carlsbad-Yuma kostte ons niet veel tijd en voor we het wisten waren we helemaal klaar om weg te gaan. Onze departure procedure bracht ons nog een gedeelte boven de zee. ''Look, there's where we had lunch!'' Het landschap van en om San Diego is werkelijk prachtig. Heuvelig, divers, maar vooral groen. Een kleur die we een beetje vergeten zijn hier in het dorre Arizona.
EJ vloog van Carlsbad naar Yuma en ik vloog vanaf daar door naar Falcon. Deze laatste vlucht was ook meteen mijn module evaluatie die ik wederom gelukkig weer mooi heb afgesloten.
Toen ik na deze lange, maar wel erg leuke dag thuis kwam, pakte ik zoals gebruikelijk na iedere vlucht, mijn dikke blauwe stift om weer twee kruisjes te zetten op mijn schema. Hey, dat is grappig... Nog maar 11 vluchtjes! Dat betekent... bijna thuis!! Ja ja, het is nu echt aftellen. Nog 6 IFR vluchten en 5 CPL beurtjes en dan mag ook ik het vliegtuig terug naar Nederland pakken. Er zijn al een aantal mensen van mijn groep naar huis. Jongens, geniet er van! Ik zit hier nog een paar weekjes. Met mijn CPL stap ik nu over op de examentraining. Vier vluchten alleen maar oefenen voor het examen. D28 is de laatste module evaluatie, waarin mijn instructeur besluit of ik klaar ben voor mijn D29; de grote check.

Het aftellen is begonnen. Wat betreft een datum; daar wil ik nog heel eventjes niet aan denken. Volgende week zal ik wel mijn ticket moeten gaan verzetten. En als ik mijn IFR (dus mijn 29 check) heb gehaald, zal ik meer info geven over de datum dat ik thuis kom...

Tot snel!