Van eerste, naar laatste solo...

Het is pas ongeveer een maand geleden dat ik mijn eerste solo mocht vliegen. Een mooi moment waarop er van alles door je heen gaat; eindelijk mag ik echt vliegen! Wat gaat er dan eigenlijk door je heen als je je laatste solo vliegt? Eigenlijk niet zoveel... Vandaag heb ik eindelijk mijn S35 kunnen vliegen, een vlucht van in totaal vier uur naar Lake Havasu. Twee uur heen, twee uur terug. Ik kon lekker vroeg weg en dat betekent genieten op 4500ft in een extreem rustige lucht. Turbulentie maakt de vlucht misschien wat spannender, maar oh wat is het heerlijk om hoog tussen de wolkjes te kijken naar alles wat er onder je gebeurt. Langzaam trekken de bergen aan me voorbij, vlieg ik over meertjes heen en voor ik het weet ben ik me al weer aan het voorbereiden voor mijn landing op Lake Havasu.
Lake Havasu staat onder de studenten bekend vanwege de twee golfkarretjes die naar je toe komen scheuren als je aan komt taxien. De concurrentie is keihard en de keuze is aan ons met wie we mee willen. Helaas voor mij kreeg ik geen keus, ik denk dat het de bestuurder van het rode golfkarretje teveel paaseitjes heeft gegeten en aan het uitbuiken was. Eenmaal geparkeerd liet ik mijn wensen horen bij deze beste man (voedsel en drinken voor mij en mijn vliegtuig. Vooral die laatste had veel dorst...) en ik kreeg zonder problemen de sleutels mee van de company car. De Subway was immers om de hoek en dat is écht te ver lopen...
Een broodje en een paar gallon fuel later stap ik weer in en begin aan de terugtocht. Mijn terugweg wordt gevlogen op 5500ft hetgeen weer een iets ander uitzicht. Nu zie ik alles van de andere kant dus gelukkig blijft de vlucht een beetje origineel...
Het vliegen van een laatste solo is jammer, maar ook wel weer prettig. Ik heb vijf dagen stil gestaan op mijn S34 omdat er kisten kapot waren (als een een vliegtuig kapot is, zijn de solo's de eerste die van het rooster afgehaald worden om plaats te maken voor anderen) of omdat de wind buiten limieten was. Met duals heb ik al deze problemen niet. Het voordeel aan solo is natuurlijk wel dat het gewoon heerlijk is om alleen in zo'n vliegtuig te zitten. Het blijft af en toe raar; ik als 21 jarig jochie vraagt even de sleutels van een vliegtuig van een paar ton in dollars (de sleutels van mijn vaders fiets heb ik meer problemen mee gehad!), stapt in en vliegt lekker voor een paar uurtjes tussen de bergen door. Blijkbaar zijn er mensen die vertrouwen in me hebben...

Ik zit hier nu twee en een halve maand en ik hoop eind volgende week mijn laatste VFR check te hebben. Daarna stap ik over op IFR en dan hoop ik dat het allemaal hard zal gaan. Als het goed is heb ik dan ook iedere week gewoon twee dagen weekend en dus hebben ik meer tijd voor tripjes! Het blijft echter altijd maar hopen dat het allemaal loopt. We weten eigenlijk pas zeker wat we op een dag gaan doen, als we het al gedaan hebben. De komende week wordt dus in ieder geval erg spannend, want die zal uitsluitend bestaan uit examentraining...

Ik houd jullie op de hoogte!