Twee Hummers en een Golf

Al meerdere malen heb ik een beroep gedaan op jullie verbeelding. Ook nu moet ik dat weer even doen, om het verhaal dat komen gaat een beetje in perspectief te krijgen...


Stel je eens voor: Een parkeerplaats. Op die parkeerplaats staan twee Hummers en een Volkswagen Golf. Je krijgt een flinke toolbox om de twee Hummers helemaal tot schroot te helpen. Niet alleen omdat het oerlelijke dingen zijn, maar eigenlijk alleen omdat je de motoren van beide wagens nodig hebt. Vervolgens wendt je je tot de Golf. Hier volstaat slechts de motorkap en datgene wat hij verbergt. Je sloopt de motor uit de Golf en installeert hier de twee motoren van de beide Hummers. Hoe je het doet, maakt niet uit, verzin maar iets. Of, zoals wij hier op school zeggen: ''Verzin een list''.

Als dit projectje eenmaal is geslaagd krijg je iets wat je enigszins zou kunnen vergelijken met een Beechcraft Baron BE-58. Een kist die plaats biedt aan vier tot zes personen, met twee joekels van motoren die beide 300PK aan vermogen leveren. 600PK in totaal dus. En dat voor een kist van slechts 2500KG. Het is bizar veel vermogen voor een kist van dit formaat maar oh wat een feest om daar mee te mogen spelen.


Vandaag was mijn eerste kennismaking met de Baron en ik vanaf het moment dat ik de motoren startte had ik niks dan respect en ontzag voor deze kist. Met grote voorzichtigheid en liefde taxi ik de kist naar de baan, onder duidelijke aanwijzingen van de instructeur naast mij. Na onze take-off clearence mag ik de kist de baan op rollen, omsluit mijn hand de twee gashandels en roep ik de heerlijke woorden ''Take-off!''. Het gas gaat naar voren. En verder naar voren. En nog iets verder. En met iedere centimeter die ik de gashendel naar voren schuif, ga ik zelf een centimeter diper mijn stoel in. Mijn hart klopt sneller. Wat een ongeloofelijke, prachtige kist is dit!

Binnen enkele minuten zitten we op 5000ft en vliegen we rondjes boven Groningen. Ondanks de toch al behoorlijke mate aan respect die deze kist al van me kreeg, weet hij me straks toch weer te verbazen; als je twee motoren hebt, betekent dat namelijk dat je er ook prima eentje kan missen...

Het is toch eigenlijk een totaal gestoord idee; Je hebt twee perfect werkende motoren die je met een snelheid van zo'n 270km/u door het luchtruim laten toeren. Ondanks dat er werkelijk niks, maar dan ook echt helemaal niks mis is met een van deze motoren besluit de instructeur er maar eentje uit te zetten. Gewoon, omdat het kan. Het verbazingwekkende is dan, dat het ook écht kan. Terwijl mijn instructeur vrolijk de brandstofkraan van de linker motor dichtdraait, gaat in mijn hoofd het riedeltje wat ik al zo vaak in de sim heb gedaan. Alsof ik zelf in de automatisch piloot sta bepaal ik welke motor er uit is en zet ik de bladen van de propellor in de 'feather' stand. De bladen draaien dan naar een stand parallel aan de luchtstroom waardoor zij geen wrijving meer ondervinden. Het resultaat; een motor die gewoon stil staat. In mijn rechter ooghoek zie ik motor #2 (gelukkig) nog steeds draaien. De kist verliest welliswaar iets van zijn snelheid maar 190km/u is nog steeds sneller dan ik met mijn vaders auto op de openbare weg zou mogen rijden, dus je hoort mij niet klagen. Hoogte houden is geen probleem, we blijven rustig op 5000ft (ongeveer 1,5km overigens). Maar het is toch echt een bizar gezicht, zo'n stilstaande motor. Tien minuten en twee checklisten verder hebben we de motor alweer opnieuw gestart tijdens de vlucht en vliegen we weer lekker op twee motoren verder.

Terug naar Eelde dan maar, voor misschien wel het zwaarste gedeelte van de vlucht; circuitjes. Na de landing gaan we meteen weer take-off en maken in principe een rechthoekig patroon langs de baan om uiteindelijk weer meteen voor de baan uit te komen om het geheel te herhalen. Slechts vier linker- of rechterbochten dus. In Mesa was dit allemaal geen probleem; de Arrow kakte met ongeveer 90kt vooruit en we hadden rustig alle tijd om alles te checken en met de toren te overleggen of ze ons wel geschikt vonden om te landen. Met een kist die 120kt vliegt gaat dit allemaal iets anders. Vooral omdat ik me een soort van Olympisch skiër voelde dankzij alle kleine dorpjes om het veld waar wij al slalomend langs, tussendoor en overheen gaan. ''Dan moet je daar over het viaduct, over die groene manege daar en dan tussen de voetbal velden door en dan uiteindelijk wel weer voor zorgen dat je netjes voor de baan uitkomt hè!'', aldus mijn instructeur. Ja, top, dat had de sim allemaal niet...

Al met al een fantastisch beurtje, op een fantastische kist. Volgende week op en neer naar Denemarken om daar lekker te overnachten en de volgende dag weer terug te gaan. Ja, ik heb er weer zin in!