Zware tijden

Mijn crewmaat en ik zitten in onze tweemotorige Beechcraft Baron, we staan naast de baan, klaar om te gaan. Nadat E-J onze take-off clearence heeft ontvangen, geef ik voorzichtig gas op de twee enorme motoren aan onze vleugels en rolt het toestel rustig de baan op. Nog even snel wat laatste checks en dan kunnen we gaan. Gashendels naar voren, instrumenten checken en gaan!
Met 120kts (220 km/u) schieten we de lucht in. Onderweg doen we wat checks, stellen we het een en ander in en houdt E-J het contact met de toren. Voor we het weten schieten we door de wolken en zitten we op 4000ft boven de grond en is alles rustig, fijn en mooi. Maar niet voor lang...

Terwijl ik de controle over het vliegtuig volledig vertrouw in de handen van de autopilot, giert het toestel opeens met enorme kracht weg naar links. Snel gooi ik de autopilot er af, maak ik correcties en bedenk ik me wat er aan de hand is. Engine failure! Geen tijd om na te denken, actie nemen. Ik werk mijn memory-items af en nadat ik weer controle heb gekregen over het toestel commandeer ik E-J de checklisten er bij te pakken. Samen sluiten we de motor af. Gelukkig, we hebben er nog een dus we kunnen rustig op hoogte blijven, terwijl we een plan van aanpak opstellen

We besluiten de motor een tweede kans te geven en hem tijdens het vliegen te herstarten. Uiteraard bestaat ook hier een checklist voor en deze wordt dan ook geraadpleegd. Met behulp van deze checklist krijgen we de motor weer aan de praat en gelukkig; alles werkt naar behoren.

We blijven nog lekker even een tijdje rondboren tot we uiteindelijk tot de conclusie komen; today is just not our lucky day... E-J werpt een blik naar buiten en draait zich dan naar mij om, om met bedrukt gezicht te melden dat er rook uit de rechtermotor komt. SHIT! Wederom geen tijd om na te denken; eigenhandig sluit ik de motor af. Ook nu worden de checklisten er bij gepakt om te kijken wat we moeten doen. We besluiten de toren op de hoogte te stellen van onze situatie en vragen hen of ze ons naar de ILS van baan 23 willen helpen en om wat brandweerwagens paraat te houden. De brandweer wordt gewaarschuwd, de omgeving wordt vrij gemaakt van andere toestellen en wij krijgen groen licht om de approach af te vliegen en te landen. Met mijn concentratie op overuren probeer ik de approach zo strak mogelijk te vliegen; in deze situatie willen we niet go-around moeten gaan. Op zo'n 1000ft boven de grond krijgen we de baan in zicht met aan het einde de grote rode truck van de brandweer. Bijna thuis...
Met enige moeite zet ik het toestel aan de grond, rollen we door richting de brandweer waar ik hem vlakbij stil zet. Snel de andere motor ook uit, systemen uit en uit dit rampentoestel. Hier moet maar eens goed naar gekeken worden!

E-J en ik draaien ons om, het licht gaat weer aan. ''Niet slecht'', zegt de instructeur, die met behulp van de computers de motoren weer start en de kist weer netjes aan de baan zet. ''Wisselen, en dan is Erik-Jan aan de beurt''. We wisselen van stoel, drinken even een slok water en bereiden ons voor om het allemaal weer opnieuw te doen.




Wat zijn simulatoren toch geweldige apparaten...